شروع از قرن سوم قبل از میلاد C.، و به ویژه از زمان امپراتوری روم، بازارهای چرم طرح دار طبیعی در سراسر جهان رومی شده گسترش یافت. شاید جنوب فرانسه و عملاً کل شبه جزیره ایبری فراوان ترین منطقه در این نوع صنعت باشد.
چرم در جنوب اسپانیا، در پادشاهی های عربی اندلس، دوران شکوهی دارد. شهر کوردوبا به دلیل تولید چرم با کیفیت بالا، برجسته، پلی کروم و در برخی موارد فلزی با کاربردهای طلایی و ورق نقره ای بسیار معروف است.
برخی از نویسندگان به مطالعه خواص چرم کمک کرده اند. یکی از آنها است که در حدود سال 1290 را به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از نوشت و می توان گفت که گوهری واقعی برای مطالعه رابطه بین پوست های مورد استفاده در دباغی و حیواناتی که آنها را تهیه کرده اند.
معلوم نیست که زندگی روزمره صنعتگران قرن چهاردهم چگونه بوده است، با این حال سندی وجود دارد، ، که نوعی کتاب حسابداری بسیار ابتدایی است که او پسرش آمده است. اطلاعات فراوانی در مورد تجارت خز در ویچ و منطقه در اختیار ما قرار می دهد.
روایات نشان می دهد که در آن زمان عمدتاً از چه نوع چرم استفاده می شده و از کجا وارد می شده است و مشخص است که صنف کفاشان بیشترین تعداد را در میان متخصصان این بخش داشته است.
با اخراج یهودیان و مورها، صنعتگران مشهور باید اسپانیا را ترک کنند تا به تبعید بروند و در شهرهای شمال مراکش ساکن شوند. صنایع چرمی، مانند بسیاری از انواع دیگر تولید، به همین دلیل در شبه جزیره رو به کاهش است.
از نظر تاریخی، بیشترین استفاده از چرم، پوشاک و کفش است، تا جایی که اولین ماده خامی است که شواهدی وجود دارد که از آن برای پوشاک استفاده می شده است. در حال حاضر در این زمینه عمدتاً در ساخت لباس های بیرونی و کفش استفاده نمی شود.
