هیدرولیز روغن هیدرولیز فرآیندی است که از 2800 سال قبل از میلاد مسیح شناخته شده است. و اولین کارخانه صنعتی در سال 1860 ساخته شد. این واکنش بین تری گلیسیرید و هیدروکسید قلیایی (سودا سوزآور) تولید کننده گلیسرول و صابون انجام می شود.
ترانس استری شدن گلیسرین صنعتی واکنش ترانس استریفیکاسیون روغن بیش از حد با اتانول برای تولید گلیسرول در سال 1864 توسط Rochieder انجام شد.
شماتیک واکنش را نشان می دهد، که در آن متیل استرها از تری گلیسیرید (روغن ها) و متانول (الکل) برای تولید گلیسرول و استرهای چرب (یا بیودیزل) واکنش نشان می دهند.
از کاتالیزور همگن و ناهمگن می توان برای تولید بیودیزل و در نتیجه برای تولید گلیسرول استفاده کرد. فرآیند با استفاده از کاتالیزورهای همگن به ویژه، هیدروکسید سدیم یا متیلات سدیم نشان داده شده است.
مرحله اول فرآیند شامل واکنش بین روغن های گیاهی و متانول در حضور کاتالیزور است. پس از آن، جداسازی گلیسرول از مخلوط محصولات توسط واحد ته نشینی صورت می گیرد.
جریان باقی مانده به واحدی برای حذف جزء کاتالیزوری با اسیدهای معدنی فرستاده می شود و دو جریان تولید می کند: یک واحد بازیابی گلیسرول و یک تبخیرکننده که بیودیزل را از سایر محصولات جدا می کند.
واحد تصفیه گلیسرول دارای سه جریان خروجی است: اولین جریان حاوی 80 تا 95 درصد گلیسرول، دومی شامل آب، نمک های محلول و متانول واکنش نداده (که به راکتور بازیافت می شود) و سومین جریان حاوی استر چرب .
بلوک دیاگرام ترانس استری تری گلیسیریدها با کاتالیزورهای ناهمگن (عمدتا اکسیدهای آلومینیوم و روی). برای افزایش تبدیل روغن نباتی، فرآیند دو مرحله واکنش را پیش بینی می کند.
اولین راکتور از روغن نباتی و متانول تغذیه می شود. جریان محصول از یک مبدل حرارتی عبور می کند تا بخشی از متانول واکنش نداده را تبخیر کند، در حالی که جریان باقی مانده به یک دکانتر فرستاده می شود تا اجزای قطبی (عمدتاً گلیسرول) و غیر قطبی (بیشتر روغن های گیاهی و بیودیزل) را جدا کند.
در راکتور دوم، جریان غیرقطبی برای دومین بار واکنش داده می شود تا تولید بیودیزل افزایش یابد و متانول بازیابی شود.
